Elżbieta Musiał
Elżbieta Musiał, poetka, eseistka, publicystka i graficzka. Jest jedną z nabardzeij utytułowanych i znanych twórczyń w regionie.
Należy do Związku Literatów Polskich oraz Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Otrzymała odznakę Zasłużony Działacz Kultury, 2002, oraz Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, 2014.
Wydała tomiki poetyckie: Miejsce na niebo, 1996; Tatuaż z obłoków (nagrodzony Świętokrzyską Premierą Literacką za 2001 r.); Cień rzeki, 2004; Płacz czajki. Wiersze i poemat, 2009; Ja, o jednym imieniu, 2014, oraz poematy: na śmierć zegarka przejechanego zimą przez samochód, 2008; Na zdjęciu wciąż żyjemy, 2012; Ars moriendi, czyli poradnik czynności nieużytecznych, 2013; 3 poematy, 2014. Poemat Mówię pochyloną cambrią otrzymał 1. nagrodę (kategoria poezja) w II Konkursie literackim im. Stefana Żeromskiego, 2014, oraz Nagrodę im. Piotra Kuncewicza (za książkę roku) miesięcznika „Czwarty Wymiar”, 2015. Autorka zbioru esejów Poeta patrzy na kobietę, 2006, wzbogaconych reprodukcjami własnych prac malarskich.
